Pchełka rzepakowa. Objawy, zapobieganie i zwalczanie

Something went wrong. Please try again later...

Pchełka rzepakowa (łac. Psylliodes chrysocephala) to groźny szkodnik żerujący na plantacjach rzepaku. P. chrysocephala mierzy 3,0-4,0 mm długości. Chrząszcze są różnie ubarwione, ale najczęściej na metaliczny, ciemno-niebieski kolor. Szkodniki są groźne zarówno jesienią, jak i wiosną. Dorosłe osobniki łączą się w pary pod koniec sierpnia na liściach roślin żywicielskich, a jaja składane są 5-10 dni po kopulacji. Jedna samica może złożyć do 1000 jaj w małych skupiskach w glebie pod rośliną żywicielską na głębokości 1-5 cm. Larwy wgryzają się do głównych nerwów liści i ogonków liściowych, gdzie pozostają do wiosny. Osobniki dorosłe pchełki stanowią bardzo duże zagrożenie dla rzepaku jesienią szczególnie gdy pojawiają się w początkowych stadiach rozwoju rzepaku. Ciepła pogoda jesienią i łagodne zimy sprzyjają zwiększaniu liczebności szkodnika.

Objawy żerowania pchełki rzepakowej

Charakterystycznym sygnałem obecności szkodników na plantacji są wygryzione otwory w liściach roślin rzepaku. Podziurawione liście opadają i gniją. Jeśli szkodniki zaatakują stożek wzrostu roślina zamiera.

Pchełka rzepakowa – szkodliwość

Pchełka rzepakowa atakuje liścienie i liście rzepaku, ogranicza w ten sposób powierzchnię asymilacyjną blaszki. Na początku owady wygryzają niewielkie otwory w tkance, ale gdy presja jest duża, szkodniki mogą doprowadzić do znacznego zniszczenia liści. Pojawienie się pchełki rzepakowej na plantacji negatywnie wpływa na wzrost i rozwój roślin, może też znacząco zmniejszyć zimotrwałość. Uszkodzenia na liściach to także otwarte drzwi do infekcji chorobami grzybowymi. Pchełka rzepakowa jest najgroźniejsza dla młodych roślin rzepaku, znajdujących się w najwcześniejszych fazach rozwojowych, ponieważ wtedy są one najbardziej podatne na zagrożenia.

Pchełka rzepakowa – jak zwalczać?

Aby zabezpieczyć plantację rzepaku przez atakiem pchełki rzepakowej warto odpowiednio zaplanować prowadzenie upraw, czyli stosować odpowiedni płodozmian i siać rzepaku na polach, które nie znajdują się w pobliżu plantacji innych roślin kapustowatych. Warto szczególną uwagę zwrócić na usuwanie roślin żywicielskich, czyli chwastów kapustowatych i samosiewów. Często stosowaną praktyką jest też wczesny siew zaprawionych nasion oraz zwiększenie normy wysiewu nasion.

Pchełka rzepakowa – niezbędny monitoring plantacji

Plantacje rzepaku trzeba szczegółowo monitorować po siewie, od początku wchodów. Próg szkodliwości wynosi 3 chrząszcze na 1 metr bieżący rzędu lub 1-2 larwy na 1 roślinę. 

Podstawa ochrony przed pchełką rzepakową - zaprawy nasienne

Jedną z najskuteczniejszych metod ochrony przed pchełką rzepakową jest siew nasion rzepaku zabezpieczonych przed tymi groźnymi szkodnikami, czyli zaprawionych substancją czynną zwalczającą pchełki rzepakowe.

Pchełka rzepakowa – rekomendowana zaprawa nasienna

Lumiposa™ 625 FS - zaprawa insektycydowa w formie płynnego koncentratu zawiesinowego, zwalcza owady gryzące. Po pobraniu środka wraz z pokarmem owady przestają żerować i giną po 24-60 godzinach w zależności od gatunku. Lumiposa™ 625 FS zapewnia ochronę przed takimi szkodnikami jak: śmietka kapuściana, gnatarz rzepakowiec, pchełka rzepakowa i pchełki ziemne. Lumiposa™ 625 FS chroni rośliny od najwcześniejszych faz rozwojowych, gdy są one szczególnie podatne na zagrożenia ze strony szkodników oraz zapewnia im ochronę aż do fazy 3 - 4 liści. Efektem działania tej zaprawy są wyraźnie mocniejsze rośliny o świetnym wigorze początkowym, co przekłada się na zdecydowanie lepsze przezimowanie rzepaku i w konsekwencji pozwala w pełni wykorzystać potencjał plonowania. Kupując nasiona rzepaku marki Pioneer® można wybrać opcję zaprawioną Lumiposą.