Tantniś krzyżowiaczek (łac. Plutella xylostella) - niewielki szkodnik, który w stadium larwalnym stanowi poważne zagrożenie dla roślin rzepaku i może doprowadzić do znacznych strat w plonach.
Larwy tantnisia krzyżowiaczka żerują na liściach wygryzając tkankę. Chociaż larwy są bardzo małe, mogą występować licznie, co może doprowadzić do całkowitego usunięcia tkanki liściowej. Zmniejszenie powierzchni asymilacyjnej liści osłabia wzrost i rozwój roślin, a także ogranicza ich odporność na warunki stresowe. Osłabione, uszkodzone rośliny są bardziej podatne na atak innych szkodników oraz infekcje chorobami grzybowymi. Chociaż tantniś krzyżowiaczek jest najgroźniejszy dla młodych roślin rzepaku, to warto podkreślić, że żeruje też w późniejszych fazach rozwoju roślin rzepaku, na bogatych w chlorofil łodygach, a także na pąkach kwiatowych i strąkach nasion rzepaku. Silnie uszkodzone rośliny wyglądają na skarłowaciałe i w większości przypadków obumierają.
Regularne monitorowanie upraw jest kluczowe, aby szybko zareagować na obecność tantnisia. Monitoring plantacji rzepaku prowadzimy od początku wegetacji. Próg szkodliwości to 1 gąsienica na 1 roślinie rzepaku. Larwy są jasnozielone, osiągają długość ok. 15 mm.
Wśród działań profilaktycznych skoncentrowanych na ograniczeniu populacji tantnisia krzyżowiaczka kluczowy jest odpowiedni płodozmian, czyli unikalnie uprawiania rok po roku roślin z tej samej rodziny. Konieczne jest planowanie plantacji rzepaku z dala od innych upraw kapustnych. Ważne jest też zwalczanie chwastów kapustowatych, które są roślinami żywicielskimi dla tantnisia krzyżowiaczka.